شاخص Doing Business یا سهولت کسب و کار چیست؟

در این مقاله می خواهیم به موضوع شاخص Doing Business یا سهولت کسب و کار چیست؟ بپردازیم. برای راه اندازی یک کسب و کار، هر چند کوچک، ابتدا باید بر اساس نیاز بازار در مورد نوع محصول تولیدی تصمیم گیری و سپس برای تأمین سرمایه اولیه اقدام شود. کسب و کار برای شروع فعالیت باید در دفاتر رسمی ثبت شود. جهت آشنایی با این شاخص ما را دنبال کنید. راستی برای مشاهده مقالات بیشتر و دریافت انواع خدمات طراحی وبسایت و دیجیتال مارکتینگ یه سری به صفحه اصلی سایت ما بزنید.((;

شاخص Doing Business چیست؟

Doing Business یک شاخص جهانی است. کشور های مختلف را از نظر سهولت راه اندازی کسب و کار بررسی و دسته بندی می کند. از نظر امکاناتی که به کسب وکارها داده می شود مثلا از لحاظ میزان مالیات، اجاره مکان، حمایت ها و… تمام کشور ها را دسته بندی می کند و به هریک رتبه ای می دهد و درنهایت میانگین رتبه هارتبه اصلی آن کشور در این شاخص می شود.

Doing Business یک شاخص مهم برای کشور ها است که سعی می کنند در آن رتبه بهتری کسب کنند. ایران نیز در مدت اخیر پیشرفت زیادی داشته است.

بررسی فضای کسب و کار(Doing Business) در کشورهای مختلف از سال 2004 در دستور کار بانک جهانی قرار گرفته است. این طرح که توسط موسسه IFC ،بازوی توسعه بخش خصوصی بانک، راهبری می‌شود، قوانین و مقررات کشورها را با هدف یافتن گلوگاه‌ها، محدودیت‌ها و موانع فعالیت بهینه بخش‌ خصوصی واکاوی کرده و بر اساس شاخص‌هایی که تدوین نموده، اقتصاد کشورها را رتبه‌بندی می‌کند.

در این طرح فضای عمومی کسب و کار ارزیابی می‌شود و هدف نهایی آن نمایش چهره هر اقتصاد در تعامل با فعالان اقتصادی به ویژه بخش خصوصی است.

Doing Business جنبه هایی از مقررات تجاری را تحت تأثیر قرار می دهد که بر شرکت های کوچک داخلی مستقر در بزرگترین شهر تجاری 190 کشور اقتصادی تأثیر می گذارد. علاوه بر این ، برای 11 اقتصاد یک شهر دوم تحت پوشش است.

اطلاعات و داده های Doing Business چه چیزی را نشان می دهد؟

وقتی اقتصادهای کم درآمد به سطوح بالاتری از کارایی اقتصادی دست پیدا می کنند ، آنها تمایل دارند فاصله درآمد با وقفه های توسعه یافته را کاهش دهند. یک مطالعه رابطه بین تنظیم ورود و شکاف درآمد بین کشورهای در حال توسعه و ایالات متحده را کمی می کند. این نشان می دهد که موانع قابل توجهی برای ورود در اقتصادهای در حال توسعه تقریبا نیمی از شکاف درآمد با ایالات متحده را تشکیل می دهد.

شکل زیر نشان می دهد هزینه راه اندازی شده با گذر زمان در اقتصادهای در حال توسعه کاهش یافته است.

Doing Business دوازده حوزه تنظیم تجارت را در بر می گیرد

ده مورد از این مناطق :

راه اندازی مشاغل ، معامله با مجوزهای ساخت و ساز ، دریافت برق ، ثبت املاک ، گرفتن اعتبار ، حمایت از سرمایه گذاران اقلیت ، پرداخت مالیات ، تجارت خارج از مرزها ، اجرای قراردادها و حل ورشکستگی در سهولت انجام کسب و کار لحاظ می شود.

سهولت انجام رتبه بندی تجارت Doing Business همچنین مقررات مربوط به استخدام کارگران و عقد قرارداد با دولت را اندازه گیری می کند. که در نمره و رتبه بندی سهولت انجام کار لحاظ نمی شود. بیش از 48000 متخصص در 190 كشور اقتصادی در ارائه داده هایی كه به شاخص های انجام تجارت اطلاع می دهند كمك كرده اند.

استفاده از داده های Doing Business

Doing Business با در نظر گرفتن دو نوع کاربر اصلی طراحی شده است: سیاست گذاران و محققان. این ابزاری است که دولت ها می توانند برای طراحی سیاست های نظارتی مناسب در تجارت استفاده کنند. با این وجود دامنه داده های Doing Business محدود است و باید با منابع اطلاعاتی دیگر تکمیل شود. Doing Business روی چند قانون خاص مربوط به مطالعات موردی مورد تجزیه و تحلیل تمرکز دارد.

این قوانین و مطالعات موردی برای توصیف محیط نظارتی تجارت انتخاب شده اند ، اما توصیف جامعی از آن محیط نیستند. با ارائه یک مجموعه داده منحصر به فرد که امکان تجزیه و تحلیل با هدف درک بهتر نقش تجارت را فراهم می کند. انجام تجارت نیز منبع مهمی از اطلاعات محققان است.

از سال 2003 ، تقریباً 4000 مقاله با استفاده از داده های Doing Business در مجلات دانشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. بیش از 10،000 مقاله در اینترنت ارسال شده است.

رفع موانع کارآفرینی

58 اقتصاد نیاز به حداقل سرمایه پرداخت شده برای شروع کار را از بین بردند. در حالی که 48 کشور دیگر میزان سرمایه مورد نیاز را کاهش داده اند.

راه اندازی مشاغل با حذف حداقل سرمایه پرداخت شده

Doing Business 2004 ، در 124 کشور برای شروع کار به حداقل سرمایه پرداخت شده ثابت نیاز داشتند. تا سال 2019 ، این تعداد به نصف کاهش یافته است. بسیاری از دولت ها بعد از آنکه نتوانستند به هدف مورد نظر خود در حمایت از طلب کاران برسند ، این شرط را حذف کردند.

منشأ حداقل سرمایه پرداخت شده، کنترل افرادی با توانایی تاسیس شرکت

حداقل سرمایه پرداخت شده ، مبلغی است که کارآفرینان باید در هنگام ادغام مشاغل به طور قانونی در بانک واریز کنند. به دنبال حذف پیش شرط های امتیاز و در برخی موارد گمانه زنی ها را در صنعت راه آهن و بخش بانکی تجربه کردند. در پاسخ ، دولت ها مقررات جدیدی را با قوانین سخت گیرانه تر برای شروع کار تصویب کردند.
به عنوان مثال: در آلمان ، قانون شرکت ها در سال 1870 مفهوم شرکت های سهامی را ایجاد کرد. طبق آن کارآفرینان هنگام راه اندازی یک شرکت ، از جمله ارزش سهام بسیار بزرگتر ، باید از قوانین سختگیرانه تری پیروی کنند.
سایر اقتصادهای اروپا نیز حداقل سرمایه مورد نیاز اسمی را پرداخت کردند. به عنوان مثال سوئد ، قانون شرکتها را در سال 1895 تصویب کرد و حداقل سرمایه سهامی عام را معرفی کرد. پرتغال قوانین مشابهی را در سال 1911 وضع کرد. اتریش در 1916 و بیشتر کشورهای اروپای غربی در اواسط دهه 1930 تصویب کرد. از جمله فرانسه ، ایتالیا و اسپانیا. چنین قانونی بعداً به خارج از اروپا گسترش یافت و در اقتصادهایی مانند برزیل ، شیلی و کلمبیا گسترش یافت.