شرکت فناور چیست؟

در این مقاله از رایانیتا می خواهیم به بررسی اینکه شرکت فناور چیست بپردازیم. به طور کلی شرکت هایی که تجاری که تمرکز اصلی آن ها بر روی تولید و پیشرفت علمی میباشد، جز شرکت های فنار محسوب می شوند. این درسته از شرکت ها پایه اصلی علمی دارند و بر مبنای علم ایجاد شده اند.
جهت آشنایی با شرکت های فناور ابتدا بهتر است که به مواردی اشاره شود. به همین جهت توصیه می کنیم با ما در ادامه مقاله شرکت فناور چیست همراه باشید.
تعریف شرکت فناور
در حالت کلی موسسات و شرکت هایی که پارامترهای سیستمی و مالی و سیستمی آیین نامه ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکت ها و موسسات دانش بنیان را داشته باشند، فناور یا دانش بنیان گفته می شود. ایجاد یک شرکت فناور مزایا و امتیازات زیادی را در راستای تولیدات دانش بنیان بههمراه خواهد داشت.
انواع شرکت فناور
جهت آشنایی با شرکت های فناور یا همان دانش بنیان، در وهله اول باید بگوییم که این شرکت های به دوسته کلی شرکت های تولیدی و شرکت های نوپا تقسیم می شوند. که به هر کدام می پردازیم.

فناور نوع یک
شرکت های فناور نوع یک یا همان شرکت های دانش بنیان نوپا، مجموعه ای از شرکت ها هستند که در سال مالی گذشته خود فاقد اظهارنامه مالیاتی می باشند. یا به عبارتی دیگر در سال گذشته خود درآمد مالی نداشتند. معمولا محصولات پیش بینی برای اینگونه شرکت ها به مرحله تولید اولیه یا دست کم نمونه آزمایشگاهی رسیده است. که البته این محصولات با توجه بع تعریف شرکت باید از سطح فناوری بسیار بالایی برخوردار باشد. در نتیجه منجر به ایجتد ارزش افزوده گردد.
فناور نوع دو
دسته دیگری از شرکت های فناور یا همان نو دوم همانند نوع یک گروهی از شرکت ها هستند که در سالی مالی گذشته خود فاقد اظهار نامه مالیاتی بوده یا درواقعا درآمدی نداشته اند. در این دسته نیز محصول درنظر گفته شده یا به تولید نمونه اولیه یا تولید آزمایشگاهی رسیده است. ولی علاوه بر داشتن طراحی مبتنی بر تحقیق و علم از سطح فناوری کمتری برخوردار می باشد. تنها و مهم ترین تفاوت این دسته با دسته اول عدم معافیت مالیاتی می باشد. در باقی مزایا با یکدیگر تفاوتی ندارند.
بیل گیتس علاوه بر خدمات بسیاری که در زمینه کامپیوتر ارائه داده است. جملات انگیزشی بسیاری نیز دارد. که پیشنهاد می کنیم جهت مطالعه جالب ترین و مهم ترین آن ها مقاله زیر را حتما مطالعه نمایید.
شرکت های دانش بنیان تولیدی
شرکت های دانش بنیان تولیدی خود به دو دسته نوع یک و نوع دو (صنعتی) تقسیم می شوند.
نوع یک:
در ابتدا شرکت های دانش بنیان تولیدی شرکت هایی بودند که عمر فعالیت آن ها بیش از 3 سال بود. رکت هایی که از نظر نشر مالی و فنی مورد بررسی قرار می گرفتند. طبق قانون باید 25 درصد آخرین میزان فروش اظهارنامه مالیاتی آن ها حال از فروش محصولات دانش بنیان آن شرکت می بود.
ولی پس از اعمال تغییرات و ویرایش آیین نامه ارزیابی شرکت های دانش بنیان، تاثیری چندان جدی و خاصی بر ارزیابی این دسته از شرکت ها نگذاشت. شرکت هایی که بیش از 20 درصد درآمد آن ها در اظهار نامه مالیاتیشان باشد، جز شرکت های دانش بنیان نوع یک محسوب می شوند.
نکته مهم در این دسته از شرکت ها، علاوه بر داشتن طراحی کالا مبتنی بر تحقیق و توسعه، رسیدن محصول به مرحله تولید با بهره گیری سطح فناوری بسیار بالا و تولید ارزش افزوده زیاد است. که این کار موجب می شود آن محصول مشمول فهرست کالا و خدمات دانش بنیان سطح یک شود.
یک پروژه، تلاش موقت برای ایجاد یک محصول، خدمت یا نتیجه منحصر به فرد است. اما برای مدیریت آن باید چه کرد؟ پیشنهاد می کنیم حتما مقاله زیر را مطالعه کنید.
نوع دو (صنعتی):
خب با جدی شدن اهمیت استفاده و ورود فناوری های جدید در شرکت های صنعتی، شرکت هایی که دارای درآمد عملیاتی در اظهار نامه سال مالیاتی گذشته خود داشته باشند. همچنین در حیطه فناوری های برتر نیز فعالیت داشته باشند. با داشتن تنها یکی از شرایط زیر جز شرکت های دانش بنیان نوپا نوع دو (صنعتی) قرار می گیرند.
- محصول شرکت به مرحله تولید رسیده. شرکت علاوه بر استفاده از تیم طراحی توسعه و تحقیق، دارای سطح بالایی از فناوری است. جز فهرست کالا و خدمات دانش بنیان سطح دو می شود.
- تمامی شرکت هایی در حوزه پروژهای مهندسی و پیمانکاری و ساخت EPC فعال هستند. اما بدین شرط که حداقل 10 درصد از پروژه های آن ها شامل معیارهای دانش بنیان شود.
- شرکت هایی که دارای محصولی که به مرحله تولید رسیده باشند یا در حد نمونه آزمایشگاهی قابل ارائه پیشرفت کرده باشند. این محصول علاوه بر اینکه باید طراحی مبتنی بر بهره گیری از تیم تحقیق و توسعه باشند. باید از سطح فناوری بسیار بالا و پیچیده ای نیز برخوردار باشند. همچنین موجب ایجاد ارزش افزوده بالایی نیز شوند. تا بتوانند شامل فهرست کالا و خدکات دانش بنیان سطح یک شوند.
در گذشته به شرکت هایی که دارای عمر فعالیت بیش از 3 سال بودند، شرکت های دانش بنیان صنعتی گفته می شد. شرکت هایی که از نظر فنی و نشر مالی مورد بررسی قرار می گرفتند. به علاوه اینه این دسته از شرکت از معافیت مالیاتی برخوردار نمی شدند. زمان استفاده از مزایا و تسهیلات قانونی برای شرکت های دانش بنیان تولیدی نوع یک و نوپا نوع یک، دو سال و برای شرکت های تولیدی نوع دو و نوپا، سه سال در نظر گرفته شده است. تمدید این زمان با توجه به ارزیابی و تایید مجدد شرکت است.
دیدگاهتان را بنویسید